മച്ചിയായവള്‍,
സുതാര്യമായ കണ്ണാടിച്ചില്ലില്ലൂടെ നോക്കി.
വര്‍ണ്ണാഭമായ കുഞ്ഞുടുപ്പുകളുടെയും,
കളിക്കോപ്പുകളുടെയും പ്രതിബിംബം അവളുടെ തിളക്കമാര്‍ന്ന കണ്ണിണകളില്‍
മിന്നിമാഞ്ഞു !!
കണ്ണാടി മറയ്ക്കുമപ്പുറം...
കളിക്കോപ്പുകളിലൊന്നില്‍ കൌതുകത്തോടെ ഉറ്റുനോക്കി നിന്ന ഒരു
കൊച്ചു പെണ്‍കുട്ടി.
അവളെ തിരികെവിളിച്ചു നടന്നകലുന്ന , ദരിദ്രയായ ഒരമ്മ.
നനവാര്‍ന്ന കണ്‍പീലികള്‍...
അമ്മയുടെ കൈവെള്ള ചേര്‍ത്തു മുറുകെ പിടിച്ച കുഞ്ഞ് വിരലുകള്‍..
വഴിക്കോണിനങ്ങേച്ചെരുവില്‍ നടന്നു മറയും മുന്‍പ് അവള്‍ ആ
കളിക്കൊപ്പിന്റെ വര്‍ണ്ണാഭയിലേക്ക് ഒരിക്കല്‍ക്കൂടി ഒരു കണ്ണിമ പായിച്ചു.
ഒരേ ഒരു നിമിഷം...
അവള്‍ക്കതൊരു സ്വപ്നം പോലെ തോന്നി.!!
വാത്സല്യത്തോടെ അവള്‍ക്കരികില്‍ വന്നു. അവളോട്‌ ചേര്‍ന്ന് അരികിലിരുന്നു,
അവര്‍ ആ കുഞ്ഞ് കളിപ്പാട്ടം അവള്‍ക്കു നീട്ടി.
അമ്മയെപോലൊരു സ്ത്രീ.!!
എന്തിനാവും അപ്പോള്‍ അവരുടെ കണ്ണിണകള്‍ നനവാര്‍ന്നത്‌..?
ആ കളിപ്പാട്ടം വാങ്ങി തിരികെ നടന്നു ഒരിക്കല്‍ക്കൂടി തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോഴും
അവള്‍ നടന്നു മറയുന്നതും നോക്കി ആ സ്ത്രീ അവിടെത്തന്നെ ഇരുന്നിരുന്നു.
ഒരു നിമിഷം അമ്മയുടെ മുഖത്ത് മിന്നിമാഞ്ഞ മരവിച്ച പുഞ്ചിരിയില്‍ കുതിര്‍ന്ന്ന
ഒരു മൌനാനുവാദം..
അടുത്ത ക്ഷണം അവള്‍ ആ സ്ത്രീയുടെ അരികില്‍ ഓടിയെത്തി ,
നനവ്‌ ചാലുകള്‍ പടര്‍ന്ന ആ കവിള്‍ത്തടത്തില്‍ ഒരു കുഞ്ഞു ചുംബനം നല്‍കി
നിഷ്കളങ്കമായി ചിരിച്ചു, അവള്‍ തിരികെ കടന്നു പോയി
ചില്ലുപാളികള്‍ക്കുമപ്പുറത്തെ അകലങ്ങളിലേക്ക്....
ഈറന്‍ കണ്‍പീലികള്‍ ആരോരുമറിയാതെ തുടച്ചു ,
അവള്‍ തിരികെ നടന്നു .
മച്ചിയായവള്‍....
പിന്നെ , സുതാര്യമായ ചില്ലുപാളികളിലെ
നിറമാര്‍ന്ന പ്രതിബിംബങ്ങല്‍ക്കുമേല്‍ അവളുടെ രൂപവും
അകലങ്ങളിലകലങ്ങളിലേക്ക് നേര്‍ത്തു നേര്‍ത്തു അലിഞ്ഞു മങ്ങി.
